Blauw-Wit had eerst voor de clubhuisbouw en daarna voor de sporthalbouw veel geld nodig. Geld, dat in de normale huishouding niet was op te brengen, want dan zou de contributie zo veel verhoogd moeten worden, dat minderdraagkrachtigen deze niet meer zouden kunnen opbrengen. Bovendien moet worden aangetekend, dat niemand, die meehielp met de acties, ook maar enige beloning kreeg en ook geen onkostenvergoeding. De club gonsde van de activiteiten om geld in het laatje te brengen en door de grote achterban (Blauw-Wit was in die tijd veruit de grootste korfbalvereniging van Nederland) lukte dat wonderwel. De leus was in die tijd: Bij Blauw-Wit kan alles, alles slaagt prachtig. We laten de voornaamste acties de revue passeren;
OPA (Oud Papier Actie)
Hart en ziel van deze actie was Ome Wim de Jong. Toen bekend werd, dat Blauw-Wit de hele accommodatie aan de Joos Banckersweg toegewezen kreeg, was al duidelijk, dat de oude kleedkamers konden worden omgebouwd tot clubhuis, maar dat dit gebouw, oorspronkelijk een houten keet gefundeerd op vier straattegels, geen clubhuis mocht heten. Ome Wim begon een actie, het inzamelen van oud papier, destijds nog geen gemeentelijke taak. Het begon kleinschalig: sommige leden brachten hun oude kranten mee en Ome Wim bracht deze naar huis met zijn fiets. De zolder van het huis aan de Van Speykstraat, waar hij woonde, begon te kraken onder het gewicht van al dat papier. Er kwam een andere oplossing: de fa. Brandjes, een oud-papierhandelaar in Haarlem, plaatste een paar dagen per maand één of twee containers op de oude oprit van het complex tegenover nr. 23 Joos Banckersweg. Dit was meteen het sein voor de grootschalige maandelijkse oud papier actie. Lang niet iedereen had in die tijd een auto, maar een 25-tal autobezitters uit de club verklaarden zich bereid om zonder enige vergoeding een avond per maand (de eerste woensdag) oud papier op te halen bij alle leden en sympathisanten. De autobezitters kregen allen een jong lid mee als bijrijder, die het zware werk moesten doen. Een vaste ploeg junioren collecteerde met veel medewerking van de bewoners het oud papier op de hele Joos Banckersweg. Bovendien was Ome Wim er achter gekomen, dat tijdschriftpapier veel minder opleverde dan krantenpapier (fl.0,12 tegenover fl.0,03 per kilo). We gingen dus sorteren en dat was een heel bedrijf, alle tafels werden in de oude kantine achter elkaar gezet en aan de voorkant werden de jute zakken leeggestort en aan de achterkant kwam het oude papier er in twee stromen uit en in de containers opgeslagen. Daar zorgden zo een 12-tal jonge leden dan voor. In de goede maanden met goede oud papier-prijzen bracht de actie meer dan fl. 1000,- per maand op. Het nieuwe clubhuis werd voor een heel groot deel op deze manier gefinancierd. De actie liep af, toen de prijzen heel slecht werden en de gemeenten steeds meer de inzameling naar zich toe trokken.
TOTO-LOTTO
Ook hier nam Ome Wim het initiatief en Blauw-Wit participeerde al in de eerste semi-legale voetbaltoto, toen betaald voetbal net ontstond. Elke donderdagavond had Ome Wim zitting in het (oude) clubhuis en nam alle ingevulde tot- en lottoformulieren in ontvangst. Per maand leverde dit vele honderden guldens op. Dat valt nu nauwelijks meer voor te stellen, dat één persoon meer dan 20 jaar lang elke donderdagavond in het clubhuis zit om geheel onbaatzuchtig geld voor zijn cluppie te verdienen !
Tegenwoordig is alles geregeld door de Nationale Sport-Totolisator en initiatief of activiteit van de sportverenigingen in dit kader bestaat niet meer.
Later werden er per zondag vaak toto´s georganiseerd of tombola´s, met name door Annie Schaap en andere actieve leden. Op een zondag, als Blauw-Wit 1 thuis speelde kon je het veld of de zaal eigenlijk niet met goed fatsoen betreden, zonder dat je de verplichte loten had gekocht of een uitslagvoorspelling had gedaan.
Loterijen
Er werden twee grote loterijen (een voor het clubhuis en later eén voor de sporthal) georganiseerd met echt grote prijzen. Drijvende kracht van deze loterijen was Johan Reuter, die ook een belangrijk gedeelte van de prijzen bij elkaar bedelde. Beide loterijen leverden meer dan fl. 10.000,- op en vormden een belangrijke financiële injectie. Alles was officieel geregeld, er waren officiële vergunningen, aan alle voorwaarden werd voldaan (er werd door de overheid ook controle uitgeoefend) en de uitloting werd gedaan door een notaris, die hiervoor vanzelfsprekend ook geen beloning ontving.
Obligatielening
Voor de bouw van het clubhuis was er, toen de bouw al bijna begonnen was, nog een tekort. Dit tekort werd opgelost door het uitschrijven van een renteloze obligatielening, 200 obligaties à fl. 100,- . Initiatiefneemster was penningmeesteresse Dien Breed en het duurde niet lang tot de lening was volgetekend. De obligaties werden in 10 jaar na voltooiing van het clubhuis uitgeloot en zo gebeurde het, dat de laatste tranches nog moesten worden uitgeloot, toen de sporthal al bijna klaar was. Vele houders schonken overigens het uitgelote bedrag weer aan de club.
Verkoopactiviteiten
Blauw-Wit verkocht altijd wel iets, shawls, sweaters, pennen enz. enz. Ook hier was Annie Schaap meestal de drijvende kracht en altijd werd er geld voor de club verdiend. Heel bijzonder was gedurende een paar jaar de verkoop van chocoladeletters met Sinterklaas. Koelman Sr., vader van Jan en Theo Koelman, was voor zijn pensioen chocolatier geweest. In de grote box van de fam. Kassenaar was ruimte voor fabricage en opslag en werden de letters op bestelling gemaakt en verpakt en vaak ook weggebracht naar de afnemer. De chocolade was nog van bijzondere kwaliteit ook en ook deze activiteit leverde een behoorlijk bedrag op.
Overgenomen uit het document ‘Blauw-Wit geschiedenis 1958 – 1985‘ door Tom Kassenaar
Annie Schaap over spaarpotten
Onder leiding van Wim de Jong is begonnen met het inzamelen van oude kranten. Ook de sporttoto was en is nu nog – abonneelotto – een van zijn middelen om een spaarpotje te creëren voor zijn grote ideaal: een eigen sporthal.
De grote clubactie, die ik later van hem heb overgenomen, was ook één van zijn projecten. Verder waren er nog verkoopacties van onder andere chocoladeletters, pennen, zeep, tasjes en sweaters. Zo vulden vele vrijwillige handen de spaarpotjes die Blauw-Wit in staat stelden haar idealen te verwezenlijken. Ook nu nog worden allerlei mogelijkheden benut om geld in te zamelen voor de vele wen sen die her en der in de club bij commissies leven.
Momenteel is het het kleine winkeltje waar ik shirtjes, stickers, buttons en dergelijke verkoop. Natuurlijk mogen we onze eigen Blauw Wit lotto niet vergeten. Trekking elke zondag.
Zo maken bij Blauw-Wit nog steeds vele kleine spaarpotjes één grote.
Annie Schaap – Uit het jubileumboek ‘AKC Blauw-Wit 75 jaar’